مرکز استعدادیابی فرزندان برتر

چگونگی تشخیص و توسعه استعدادهای ویژه فرزندان شما

تمام کودکان دارای استعدادهای خاصی هستند که باید توجه و پرورش داده شوند تا در مدرسه و در زندگی بعد از آن موفق شوند. در گذشته دانش آموزان فقیر، دانش آموزان با مهارت های زبان انگلیسی محدود و دانش آموزان از فرهنگ های گوناگون توسط مدارس نادیده گرفته شده است، زمانی که آنها کودکان را برای برنامه های محروم . مدارس از تعریف بسیار محدودی از هوش استفاده کرده اند که برای شیوه های مختلفی که کودکان توانایی هایشان را نشان می دهند، به حساب نمی آیند و یا این که برخی از کودکان در همه توانایی های خود را نشان می دهند.در حال حاضر، مدرسه ها از شیوه های وسیع تر و عادلانه تر برای شناسایی کودکان با استعدادهای خاص استفاده می کنند و دانش آموزان در برنامه های با استعداد، زمینه های متنوعی را نشان می دهند.

استعدادیابی یک برنامه آموزشی و پرورشی می باشد که طی این برنامه می توان در مدت یک سال خصوصیات و ویژگیهای ذاتی کودک اعم از هوش ، استعداد ، حافظه و خلاقیت او را در زمینه هایی که شاخص تر می باشد مشخص کرد .

سال ها پیش عموم مردم فکر می‌کردند که می‌توان با استفاده از آزمون های مختلف سنجش هوش، بهره هوشی افراد را سنجید. اگر در این آزمون‌ها کسی رتبه بالاتری می‌گرفت به این معنی بود که فرد باهوشی است و فرصت‌های خاصی در زندگی دارد و اگر رتبه‌اش پایین بود به این معنا بود که فرد، گیرایی کندی دارد و فرصت‌های کمتری در اختیارش قرار می‌گیرد. اما نظریه های جدید روان شناختی اعتقاد دیگری دارند و مطرح می کنند که هوش عمومی که معمولا از طریق تست هوش سنجیده می‌شود معیار مناسبی برای سنجش قابلیت‌های یک شخص نیست. 

تست هوش شاید در پیش‌بینی موفقیت شما در موضوعات درسی مدرسه مؤثر باشد ولی در اندازه‌گیری توانایی شما در نوشتن یک سمفونی، برنده شدن در یک رقابت مشاعره، برنامه‌نویسی کامپیوتر ی، یادگیری یک زبان خارجی یا علاقه مندی شما به ورزش یا موضوعات طبیعی ، چندان قدرتمند عمل نمی‌کند. پس بهتراست به جای پرسیدن این سوال که: شما چقدر باهوش هستید» سوال صحیح تری بپرسیم مبنی براینکه هوش شما چطور است؟» یا چه نوع هوشی در شما قوی تر است ؟

ما به طور غریزی می‌دانیم که نحوه درس خواندن ما در مدرسه تعیین‌کننده میزان موفقیت ما در زندگی نیست و هرکدام از ما خیلی از آدم‌های باهوش را می‌شناسیم که در زندگی به جایی نرسیده‌اند و به راحتی نمی‌توان باور کرد که موفقیت شخصیت‌هایی مثل موتزارت، هنری فورد، گاندی یا ادیسون صرفا در نتیجه بهره هوشی بالایشان بوده است.

نظریات جدید این ایده را در مورد هوش ارائه می‌دهد که همه ما به شکل‌های متفاوتی باهوش هستیم و موفقیت در نتیجه پالایش و استفاده مکرر از استعدادهایی است که از آنها برخورداریم. همه ما از ترکیب منحصر به فرد هوش های چند گانه ای برخوردارهستیم که از طریق آنها با دنیای اطرافمان ارتباط برقرار کرده و آرزوهایمان را برآورده می‌کنیم.

مرکز استعدادیابی فرزندان برتر پس از سال ها تحقیق و پژوهش در این زمینه فضای کاملا مناسبی را برای کشف هوش های برتر و استعدادهای خاص کودکان 3 تا 6 سال فراهم کرده است .در این دوره آموزشی تخصصی حواس پنج گانه کودک کاملا در گیر آموزش می شود در نتیجه کودک هر آنچه را که می آموزد از خاطر نمی برد که به این روش ، آموزش ماندگار می گویند. کودک در این سیستم آمورشی با مواجه شدن با غرفه ها یا فضاهای مختلف تجربه های گوناگونی را بدست می آورد و عملکردهای متفاوتی را از خود نشان می دهد مجموعه ای از این اطلاعات در مدت یک سال نشان دهنده ویژگی ها واستعدادهای کودک می باشد.

در پایان دوره به کودک گواهینامه ای اعطا می شود که مشخص می کند که هوش های برتر او در چه زمینه ای است ، در چه مهارتهایی ، در چه رشته های تحصیلی ، و در چه مشاغلی به بهترین شکل ممکن می تواند عملکرد داشته باشد . در اصل دور نمایی ازآینده کودک در اختیلر شما قرار می گیرد تا او را در مسیر در ست قرار داده و از ذات و درونیات حقیقی خودش به طور کامل استفاده کند.

قطعا بزرگترین سرمایه هر شخصی خود اوست سرمایه گذاری روی استعدادهای هر شخصی می تواند به شناخت بهتر او توسط خودش، خوشحالی بیشتر، چالش های همگون با ذهن و ذایقه او منجر شود که در نهایت این رضایت های فردی می تواند به رضایت های اجتماعی نیز منجر شود.

قطعا زمانی که زندگی نامه افراد بزرگ را می خوانیم به این نتیجه می رسیم که آن ها از کودکی علاقمند به حیطه های خود بوده اند و از کودکی در این زمینه ها فعالیت کرده اند.

در ادامه درباره دو فرد تاثیر گذار در استعدادیابی بر می خوریم، جانسون اوکانر استعدادیابی شغلی در بزرگسالان و هوارد گاردنر استعدادیابی کودکان را مطرح کردند.

هوارد گاردنر می گوید: استعداد ذاتی بوده، در 3 سالگی و 30 سالگی استعداد در ما یکسان خواهد بود و عدد IQ را کشف کرده و در زمینه استعدادیابی فعالیت های بسیاری انجام داده است.

والدین می توانند در کمک به فرزندان خود، با کار با آنها در خانه، مهارت های خود را توسعه دهند. والدین همچنین می توانند مدارس را از استعدادهای فرزندان خود آگاهی یابند و با آنها کار کنند تا اطمینان حاصل شود که فرزندانشان در برنامه ای قرار دارند که به صورت ذهنی آنها را به چالش می کشد و به نیازهای آموزشی و عاطفی آنها پاسخ می دهد.

می توان مسئله استعدایابی را با این سوال پاسخ داد که، چرا برخی افراد در حیطه های هنری، شغلی، شخصیتی، ورزشی و ارتباط عمومی افرادی موفق هستند در صورتی که برخی دیگر تا میانه های زندگی هنوز علاقمندی های خود را پیدا نکرده اند؟ آیا واقعا ریشه این سوال در استعدادیابی است؟

در ادامه این مقاله انواع استعدادها را توضیح داده و برای هر کدام مثال هایی می آوریم تا موضوع برای خانواده ها قابلیت درک بیشتری پیدا کند.

چه خانواده ها می توانند در خانه انجام دهند

استعدادهای کودکان باید در اسرع وقت توسعه پیدا کنند تا بتوانند توانایی کامل خود را به دست آورند. والدین نیازی نیست که خودشان بسیار تحصیل کنند - یا پول زیادی دارند یا حتی زمان - برای کمک به فرزندانشان برای یادگیری و بهبود توانایی آنها در فکر کردن و برقراری ارتباط 

آیا استعداد در کودکان و بزرگسالان ذاتی است؟

پاسخ به این پرسش بله است، با توجه به این پرسش می توان به پرسش بعدی نیز پاسخ مثبت داد. استعداد ذاتی هست پس از بدو تولد استعداد در کودکان نهفته است و کار استعدادیابی می تواند درباره کودکان انجام شود.

پاسخ خانم صدیقیان: بله کاملاً ذاتی؛ با ما بدنیا میاد من به عنوان یک انسان ممکن در یک بخشی قویی تر عمل کرد داشته باشم و در بخشی ممکن عملکرد متوسطی داشته باشم و در جایگاهی دیگر ممکن است که ضعیف باشم.

پس هیچ تفاوتی در استعداد یک کودک در 12 سالگی و 20 سالگی نباید باشد؟

میخوام به شما بگم که آنچیزی که با ما بدنیا میاد به عنوان ذات ما و به عنوان چیزی که باهاش آفریده شدیم؛ خیر تغییر نمیکنه.

چیزی که ما در ظاهر میبینیم تغییر میکنه؛ آموزشها و مهارتهایی است که ما کسب میکنیم. 

ممکن است من با یک استعداد خاص بدنیا بیام اما متاسفانه در شرایط و محیطی قرار نگیرم که این استعداد رو پیدا کنم و شکوفا کنم و به اون بپردازم دقیقا ممکن در محیطی قرار بگیرم که بدنیا اومدم اصلاً نابود بشه و در ضمیر ناخودآگاه من مدفون بشه و اصلاً بیرون نیاد. 

من ممکن مهارت دیگه ای رو کسب بکنم و در اون مهارت ممکن است فرد موفقی باشم و یا نه فرد متوسطی باشم. پس اگر ما استعدادیابی نشویم اینطور نیست که آدم موفق و کارآمدی نباشیم.

آنچه که مسلم است هوش برتری که ما داریم و استعدادی که ما بدنیا میایم در 3 سالگی و در 7 سالگی در کنار من هست و با من زندگی میکنه.

آیا شرایط محیط ؛ خانواده، جامعه به من این فرصت رو میده که هوشم رو به مرحلهای برسونم که از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل بشه. یا نه؟

اون دیگه واقعاً شانس و یا اقبال من در مسیری که خودم برای خودم در بزرگسالی تعریف می کنم میتونه خیلی توش دخیل باشه. شاید در کودکی دست من نباشه اما اگر آروم آروم زمانی که به سن بلوغ میرسم و وارد جوانی دارم میشم خودم به خودم کمک بکنم که استعدادمو پیدا بکنم و در مسیر درست قدم بزارم.

استعدادیابی موسسه فرزندان برتر