بازی زبان کودک است

روانشناس کودک چه کار می کند؟

به طور کلی، یک روانشناس دوران کودکی ممکن است با کودکان و مراقبین اولیه خود کار کند تا بتوانند به تحقیق، ارزیابی و احتمالا مسائل مربوط به توسعه دست یابند. با توجه به زمینه ترجیحی مورد مطالعه، یک روانپزشک کودک اغلب با انواع کودکان کار می کند.هر کودکی که روانشناس کودک با آن کار می کند، در نظر گرفته نمی شود غیر طبیعی است. یک روانپزشک کودک ممکن است به دلایل مختلف با کودکان به اصطلاح "طبیعی" کار کند.

او ممکن است برای مثال یک معاینه روانشناختی انجام دهد یا فقط یک صندلی برای یک کودک کمی مشکل باشد.یک روانشناس کودک همچنین ممکن است با بچه هایی که به نظر می رسد مشکلات ذهنی، عاطفی یا اجتماعی دارند، کار کند. این می تواند شامل مواردی مانند اضطراب یا خجالت باشد.

روانشناسان کودک نیز ممکن است با کودکان دارای مشکلات روحی، عاطفی و اجتماعی شدید کار کنند. به عنوان مثال، کودکان خشونت آمیز، کودکان مبتلا به اوتیسم و ​​کسانی که مورد آزار قرار گرفته اند اغلب از کمک یک روانشناس کودک استفاده می کنند.مهم نیست چه نوع از بیمار که روانشناسی کودک را انتخاب می کند با آن کار کند، او همیشه باید با دقت رفتار کند و با دستکش های بچه» رفتار کند. همانطور که در بالا ذکر شد، دوران کودکی یک زمان بسیار تاثیرگذار در زندگی فرد است. یک روانپزشک کودک باید در هنگام برخورد با کودکان باید با مهربانی، درک و بیمار باشد.

بازی درمانی عبارت از کاربرد هدفمند بازی‌ها در درمان است و از آنجا که بازی زبان کودک است از این طریق می توان بسیاری از مشکلات کودک را حل کرد. به دلیل اینکه این نوع درمان در فضایی پر از شادی و ارتباط انجام می‌شود، کودک از تمام جنبه‌‌های جلسه درمانی نهایت لذت را می‌برد و اینجا بازی درمانگر است که می‌داند بازی‌ها را با چه هدف و منظوری به کار ببرد.

بازی درمانی چیست؟

بازی درمانی عبارت از کاربرد هدفمند بازی‌ها در درمان است و از آنجا که بازی زبان کودک است از این طریق می توان بسیاری از مشکلات کودک را حل کرد. به دلیل اینکه این نوع درمان در فضایی پر از شادی و ارتباط انجام می‌شود، کودک از تمام جنبه‌‌های جلسه درمانی نهایت لذت را می‌برد و اینجا بازی درمانگر است که می‌داند بازی‌ها را با چه هدف و منظوری به کار ببرد.

بازی یکی از مهمترین عوامل هماهنگی رشد کودک از لحاظ جسمی، احساسی و ذهنی است که ازین طریق درمی‌یابد سهیم شدن و یا سهیم کردن دیگران در بازی برای مورد قبول قرار گرفتن و پذیرش لازم است که بر یادگیری، خودکنترلی، مسئولیت، ابراز احساسات، احترام گذاشتن، پذیرش خود و دیگران، بهبود مهارت‌های اجتماعی، عزت نفس، کاهش افسردگی و اضطراب موثر است [1].

بازی افکار درونی کودک را با دنیای خارجی او ارتباط می‌دهد و باعث می‌شود که کودکان بتوانند اشیای خارجی را تحت کنترل خود در آورند. بازی به کودک اجازه می‌دهد تا تجربیات، افکار، احساسات و تمایلاتی را که برای او تهدید کننده هستند، نشان دهد (وتینگتون و همکاران 2008) [2].

بازی درمانی با رویکردی سازنده که مبتنی بر درمان است فرآیندهای یادگیری و ارتباط سازگارانه و بهنجار کودکان را پایه‌ریزی می‌کند. در بازی درمانی به کودک فرصت داده می‌شود تا احساسات آزار دهنده و مشکلات درونی خود را از طریق بازی بروز دهد و آن‌ها را به نمایش در آورد (آکسلاین 1994) [3].

] 1[ Baggerly,J., Parker, M.(2005). Child-centered group play therapy with African American boys of the elementary school level. Journal of Counseling & Development, 83,387-396.

] 2[ Wethinton, H. R., Hahn, R. A., Fugua-Whiteley, D. S., pe,T. A., Crosloy, A. E., Johnnson,  R. L., Liberman, A. M., Mosci chi, E., Pri ce, L. N., Tuma, F. K., Halra, G., Chatto.,  Padhyay, S. K. (2008). The effectiveness of interventions to reduce psychology harm form traumatic events among child and adolescents. American Journal of Preventive Medicine, 53(3), 287-373.

[3] ام آکسلاین، تاثیر بازی درمانی بر کودکان، دانشگاه ویرجینیا، ترجمه احمد حجاریان، 1994

 بازی درمانی چیست

بازی درمانی